Monthly Archives: May 2008

    ตอนที่ไปแออัดยัดทะนานแย่งคนกรุงเทพหายใจ เพื่อปริญญาอีก 1 ใบนั้น ต้องตะกายปีนขึ้นปีนลงแมนชั่นชั้นห้าแถวซอยเกษมสันต์ทุกวัน เพราะไม่มีลิฟต์ ต้องหัดเดินดินกินข้าวข้างถนนเหมือนเด็กเทพทุกประการ   เช้ามืดวันนึง ขณะที่สะลึมสลืออยู่บนเตียงก็ได้ยินเสียงแตรดังยาวมาแต่ไกล เป็นเสียงที่เยือกเย็นเข้ากับบรรยากาศมาก ถ้าท่านอ่านพระคัมภีร์วินาทีนั้นคงนึกเหมือนกัน “รึ เป็นเสียงแตรเรียกของพระเยซู”   ก็พยายามเงี่ยหูฟังต่อ คิดว่ายังไงก็ต้องลอยขึ้นไปพบกับพระเยซูบนท้องฟ้า พร้อมๆ กับพี่น้องผู้เชื่อทั้งหลาย ที่แออัดกันอยู่ในมหานครแห่งนี้แหละ   ยังไงก็ไม่ยอมถูกทิ้งไว้เบื้องล่างแล้วหล่ะ ชีวิตที่ต้องอัดกระป๋องอยู่บนรถไฟฟ้าเช้าเย็นๆ สายสนามกีฬา-ช่องนนทรีย์ เนี่ยก็รันทดพอสมควร แถมต้องเดินลัดซอยที่มีแต่ขี้หมากองสดๆ ทุกเช้าอีก อะจึ๋ย์… เร็พเชอร์ไปอยู่บนโน้นดีกว่า   ก่อนที่ประสาทจะตื่นตัวเต็มที่ ก็เริ่มมั่นใจแล้วหล่ะ ว่านั่นคือเสียงเพลงจากสนามศุภชลาศัย …   แล้วมาเปิดเอาตอนไก่โห่เนี้ยนะ เมื่อ Rapture ยังมาไม่ถึง … Continue reading →

http://godtube.com/flvplayer.swf     เกิดเป็นคนขี้สงสัยนี่ก็ไม่ง่ายนักแถมถือคติว่ารู้อะไรก็ต้อง “รู้ให้กระจ่าง แต่อย่างเดียว” ก็เลยใช้เวลามากสักหน่อยกับการค้นคว้าว่าทำไมเพลง “เวลาของเอลียาห์” ของโรบิน มาร์คจึงฮอตและฮิตอยู่ได้นานจาก 1995 จนปัจจุบันก็ 13 ปีละ ตอนนี้มีโอกาสไปช่วยน้องๆ เขาจัดรายการวิทยุทรูเลิฟ เอเจก็ชอบเปิดเพลงนี้จัง มาที่โบสถ์ก็ร้องกันจัง แถมพี่น้องในบล้อกก็ชอบเพลงนี้กัน คงเพราะเพลงนี้มีท่วงทำนองที่มีชีวิตชีวา เนื้อหาก็กินใจ ดังนั้นเราลองมาดูเนื้อหาและความหมายของเพลงนี้สักหน่อยดีไหมคะ   โรบินเป็นพ่อลูกสามและเป็นอาจารย์ประจำมหาวิทยาลัยควีนส์ ประเทศไอร์แลนด์ เขาตั้งใจเขียนเพลงนี้เพื่อให้เป็นบทเพลงแห่งความหวังของคริสตจักร โดยเฉพาะในยามที่ต้องเผชิญความทุกข์ยากลำบากมากมาย พระเจ้ายังครอบครองอยู่เหนือทุกสิ่งและทุกสถานการณ์ ในอดีตเป็นเช่นไร ปัจจุบันนี้พระองค์ยังคงเหมือนเดิม นี่คือคำตอบที่โรบินถามพระเจ้าว่าทำไมที่ราวันดาคนจึงถูกฆ่าเป็นล้าน แม้แต่ที่ไอร์แลนด์บ้านเขาเองก็มีแต่การฆ่าฟันกันตายเป็นเบือ หลังจากที่เขาฟังเทศนาจาก เอเสเคียล 37 เรื่องหุบเขากระดูกแห้ง โรบินก็แต่งเนื้อเพลงและโน้ตเสร็จภายใน 30 นาที แล้วเริ่มร้องนมัสการในคริสตจักรที่เขาเป็นผู้นำนมัสการที่เมืองเบลฟาสต์จนดังเป็นพลุแตก … Continue reading →

  คำอธิษฐานขอการรักษาโรค พระบิดาในสวรรค์ที่รัก ลูกขอขอบคุณพระองค์สำหรับพระวจนะที่มีชีวิต พระองค์ตรัสว่าพระวจนะนำชีวิตมาสู่ผู้ที่หาพบ และพระวจนะเป็นยาสำหรับรักษาผู้ที่เชื่อ วันนี้ลูกจึงขอยืนยันโดยใช้พระวจนะ เพื่อให้เกิดผลต่อร่างกายของลูก พระเจ้าทรงตรัสผ่านสดุดี 139:14 ว่า…“ข้าพระองค์จะสรรเสริญพระองค์ เพราะข้าพระองค์ถูกสร้างมาอย่างแปลกประหลาดและน่ากลัว พระราชกิจของพระองค์มหัศจรรย์ จิตใจข้าพระองค์ทราบเรื่องนี้อย่างดี” ลูกขอยืนยันว่าพระเจ้าทรงสร้างลูกอย่างน่าอัศจรรย์ วันนี้ลูกสั่งโรคภัยไข้เจ็บตามพระคำในฟิลิปปี 2:10 ว่ามันต้องคุกกราบลงนมัสการในพระนามอันยิ่งใหญ่ของพระเยซู วันนี้ลูกสั่งร่างกายของลูก พร้อมทั้งประกาศว่าลูกมีอำนาจเหนือร่างกายนี้ ลูกสั่งว่ามันต้องเชื่อฟังพระวจนะพระเจ้า ในมัทธิว 8:17 บอกว่า “พระเยซูแบกเจ็บไข้และหอบโรคไปจากเรา” ข้าแต่พระบิดา ลูกขอบคุณพระองค์ที่ให้พระวิญญาณองค์เดียวกันที่ทำให้พระเยซูฟื้นจากความตายนั้นอยู่ภายในลูก และทำให้ร่างกายที่ต้องตายนี้มีชีวิตอยู่ ลูกสั่งระบบภูมิคุ้มกันโรคให้ทำงานตรงตามพระคำพระเจ้า ระบบภูมิคุ้มกันของลูกจำทำลายความเจ็บไข้และเชื้อโรค และทำให้ร่างกายของลูกทำงานอย่างดี ตามที่พระเจ้าทรงสร้างมันขึ้นมาเพื่อทำหน้าที่นี้ ขอบคุณพระบิดาที่ให้ทุกเซลในร่างกายของลูกตอบสนองต่อพระคำของพระองค์ โดยซึมซ่านผ่านร่างกายของลูกจากบนศีรษะจรดปลายเท้า สดุดี 103:3 ประกาศว่า พระเจ้าทรงอภัยความชั่วช้าทั้งสิ้นของลูก และทรงรักษาโรคทั้งสิ้นของลูก พระคำพระเจ้าอาศัยอยู่ในลูก … Continue reading →

    พอใครรู้ว่ามาจากภูเก็ตก็จะเจอคำถามต่อไปที่เหมือนๆ กันคือ   ทำอะไรอยู่ตอนสึนามิถล่ม   วันนี้ก็เลยถือโอกาสพูดถึงพร้อมๆ กับภัยพิบัติที่เกิดขึ้นพร้อมกันที่พม่าและจีนด้วยเลย เกิดแผ่นดินไหวที่อินโดนีเซีย  (9.3 ริคเตอร์) เช้าวันที่ 26 ธันวาคม 2004 ซึ่งเป็นวันอาทิตย์ที่เราฉลองคริสต์มาสกันที่คริสตจักรของเราเลยเลื่อนเวลามาเป็น 10 โมงเช้า (เร็วกว่าเดิม 30 นาทีซึ่งทำให้เข้าใจวิธีการที่พระเจ้าทรงปกปักรักษาพวกเราเอาไว้) ขณะที่รายการพิเศษทยอยออกมาก็สังเกตเห็นมีหลายคนเดินออกไปรับโทรศัพท์นอกห้องประชุมเป็นระยะๆ สักพักก็มีการประกาศบนเวทีว่ามีน้ำท่วมแถวชายหาด และมีการอพยพผู้คนมาที่ศาสากลางแล้ว เลยต้องหยุดรายการเพื่ออธิษฐานสำหรับเหตุการณ์นี้ เราเองก็ต้องแปลใส่เฮดโฟนให้ชาวต่างชาติที่มาร่วมฉลองฟัง พอเสร็จการประชุมก็ปรากฏว่ามีมิสคอลเข้ามาล้นหลามเพื่อบอกข่าวร้ายเรื่องคลื่นยักษ์ที่ซัดมาพร้อมๆ กันทั่วเกาะ สรุปที่คริสตจักรจะจัดงานเลี้ยงคืนนี้ก็เลยต้องถูกยกเลิกเพราะมีผู้บาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมาก เรารีบโทรไปบอกแม่ว่าถ้าแม่ฟังข่าวก็ไม่ต้องตกใจ ทุกคนทางนี้ปลอดภัย เนื่องจากบริเวณที่เราอยู่ไกลจากชายหาดพอสมควร หลังจากนั้นก็ไม่มีใครสามารถโทรเข้าหรือออกได้เลย เพราะสัญญาณล่มทั่วเกาะ   วันต่อมาเราก็ต้องไปทำงานที่โรงเรียนไบลิงกวลตามปกติ มีนักท่องเที่ยวที่ย้ายมาจากหาดป่าตองมาขอพักที่โรงเรียนด้วย เราเลยเชิญเขามาใช้อินเตอร์เน็ตเพื่อจะได้ส่งข่าวคราวให้ทางบ้านจะได้คลายกังวล แล้วโทรถามเพื่อนร่วมงานทุกคนว่ายังอยู่รอดปลอดภัยหรือไม่ … Continue reading →

  โครินธ์ 5.17 เหตุฉะนั้นถ้าผู้ใดอยู่ในพระคริสต์ ผู้นั้นก็เป็นคนที่ถูกสร้างใหม่แล้ว สิ่งสารพัดที่เก่าๆก็ล่วงไป นี่แหนะกลายเป็นสิ่งใหม่ทั้งนั้น สดุดี 103:11 เพราะว่าฟ้าสวรรค์สูงเหนือแผ่นดินเท่าใดความรักมั่นคงของพระองค์ ที่มีต่อบรรดาคนที่เกรงกลัวพระองค์ก็ใหญ่ยิ่งเท่านั้น   สืบเนื่องมาจากโดยส่วนตัวชอบศึกษาอาการของคนโรคจิตประเภทต่างๆ ช่วงนี้จึงสนใจข่าวนายโจเซพเป็นพิเศษ อ่านข่าวไทยยังไม่จุใจยังสืบค้นไปถึงสำนักข่าวต่างประเทศอีกหลายที่ จึงขอหยิบเอาเรื่องของนายคนนี้มาวิเคราะห์เจาะลึกเผื่อจะเป็นประโยชน์กับแฟนๆ บล้อกนี้บ้าง ฉากหน้าของนายโจเซพคือคุณปู่ใจดีที่นอกจากเลี้ยงลูกของตัวเอง 7 คนแล้วยังรับเลี้ยงหลานสามคนที่ถูกตู่ว่าลูกสาวมาทิ้งให้พร้อมจดหมายน้อยบอกว่าเลี้ยงเองไม่ไหว นายโจเซพมีฐานะมั่นคงมีบ้านให้เช่าหลายหลัง มีภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่เพิ่งฉลองครบรอบแต่งงานมาห้าสิบปี ขณะที่ทุกคนดูเหมือนจะแฮบปี้ในชั้นบนของอพาร์ตเมนต์ โดยไม่รู้ระแคะระคายว่าชั้นใต้ดินจะเป็นห้องลับที่กักขังลูกสาวอีกคนหนึ่งของนายโจเซพเป็นเวลาถึง 24 ปีจนมีลูกด้วยกัน 7 คน ตาย 1 มีเพียง 3 คนเท่านั้นที่ยังอยู่กับแม่ แม้ว่ามีหนังสือพิมพ์บางเล่มที่เรียกเขาว่า “สัตว์ป่า” ผู้กักขังคนทั้งสี่จนไม่มีโอกาสได้เห็นเดือน เห็นตะวันเลย แม้รู้ว่าตนเองทำผิดมาตลอด แต่เขาก็ยังเห็นตัวเองเป็นพ่อที่เอาใจใส่ครอบครัวทั้งบนดินและใต้ดินพอสมควร รวมไปถึงหาข้าวของเครื่องใช้ของเล่น … Continue reading →

    ก่อนอื่นอิฉันขอออกตัวก่อนว่าไม่ใช่นักแปลที่เชี่ยวชาญหรือโชกโชนประการใด แม้แต่สถาบันที่อิฉันจบมาก็เป็นเพียงมหาวิทยาลัยเปิดที่ไม่ได้มีชื่อเสียงกระฉ่อน ถึงจะจบเอกอังกฤษแต่ก็มีแต่พีอ้วนๆ มากกว่าจี กว่าจะจบมาได้ก็เพราะความอึดและหมดยาหม่องทาเปลือกตาไปหลายกระปุก เนื่องจากห้องเลคเชอร์แถวคลองแสนแสบสมัยนั้นมีแต่พัดลม ร้อนแสนร้อน ง่วงแสนง่วง แต่เมื่อสวรรค์เป็นใจแล้วงานแรกที่สอบติดก็คือไปเป็นนักแปลที่พัทยา ทั้งๆ ที่คนมาสอบวันนั้นหลายสิบแต่ทำไมได้อิฉันคนเดียว ได้แบบงงๆ ด้วย ต่อมาอิฉันก็มีโอกาสแปลทั้งแบบสดและแห้งบ่อยๆ เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งคิดไปถึงก๋วยเตี๋ยวนะคะ แปลสดคือแปลเวลานักเทศน์มาพูดแบบสดๆ ส่วนแบบแห้งคือแปลเอกสาร จดหมาย หนังสือ งานแปลที่รับมาก็หลากหลายมาก ส่วนมากเจอแต่แบบยากๆ งานง่ายๆ ก็ไม่ค่อยจะตกมาถึงมืออิฉันเท่าไหร่ ไม่รู้เหมือนกันว่าพระเจ้าให้อิฉันฝึกวิทยายุทธอันยากเย็นแสนเข็ญเกินสติปัญญาอันมีน้อยนิดนี้เพื่อไปใช้ในสมรภูมิอันใด หลายครั้งที่ต้องเจอฝันร้ายคือแปลสดโดยไม่มีสคริปต์ให้ แถมไม่มีแบคกราวน์มาก่อน อิฉันก็ดำน้ำไปสิคะทีนี้ กว่าจะหาจุดที่ได้โผล่ขึ้นมาหายใจได้ก็หน้าเขียวแล้วเขียวอีก สงสารผู้ฟังทีซู้ด อันที่จริงเชื่อว่าไม่มีนักแปลคนไหนที่อยากแปลโดยไม่มีการเตรียมตัวนะคะ แปลแบบเกร็งๆ เนี่ยไม่หนุกเล้ยยยย ส่วนมากอิฉันจะกำชับแล้วกำชับอีกว่าขอดูเนื้อหาก่อนขึ้นเวที แต่รู้สึกว่าคนพูดเขานึกว่าพวกนักแปลต้องรู้ไปซะทุกอย่างมั้ง ประมาณว่าให้นักดำน้ำไปคุยเรื่องการสร้างยานอวกาศแล้วจะคุยกันรู้เรื่องมั้ยเนี้ยะ อิฉันก็บ่นไปงั้นๆ แหละแต่พอใครติดต่อมาก็ไปแปลให้เขาทุกงานอ่ะนะ คือคำว่า … Continue reading →

      Paul said, "Not that I have already attained, or am already perfected; but I press on . . ." ( Philippians 3:12  )     This is the first time that my daughter has to travel abroad alone … Continue reading →