Monthly Archives: May 2010

  เป็นนักดูนกไปซะแระ   นกปรอดมาสร้างรังที่สอง รวมได้ลูกนก 4 ตัว … ขอบคุณความสุขที่ไม่ต้องซื้อ   http://www.oknation.net/blog/plains-wanderer/2010/02/15/entry-1   เราเข้าใจกันว่านกกระเรียนและนกเงือกต่างก็เป็นนกที่จะอยู่กับคู่ของมันจนกว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะตายจากไป เปรียบเสมือนสัญลักษณ์ของคู่รักที่ยึดมั่นในรักเดียวและซื่อตรงต่อกัน สำหรับนกขนาดใหญ่ที่ลูกนกใช้เวลานานในการเจริญเติบโต การเป็นนกผัวเดียวเมียเดียวไปตลอดชีวิต (pairing for life) มีส่วนช่วยช่วยในการขยายพันธุ์ของนกชนิดนั้นๆได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น เพราะในความเป็นจริงนั้น การเกี้ยวพาราสีเพื่อจับคู่กับเพศตรงข้ามเป็นกิจกรรมที่ใช้เวลานานและสิ้นเปลืองพลังงานมาก พูดง่ายๆคือ เอาเวลาไปเลี้ยงลูกดีกว่าหารักใหม่ แม้เราจะไม่พบว่านกขนาดเล็กจับคู่และอยู่ด้วยกันไปจนวันตาย แต่กว่า 90% ของนกเป็น socially monogamous ซึ่งหมายถึงสัตว์ที่ไม่เพียงจับคู่ผสมพันธุ์กันกับแบบผัวเดียวเมียเดียวเท่านั้น แต่ยังแบ่งหน้าที่กันในการทำรัง ฟักไข่ และเลี้ยงลูกด้วย เป็นพฤติกรรมที่พบน้อยมากในสัตว์ตระกูลอื่นๆ นกเหล่านี้จะจับคู่กับเพศตรงข้ามเพียงแค่ตัวเดียวเมื่อถึงช่วงฤดูผสมพันธุ์ในแต่ละปี แต่หลังจากช่วยกันเลี้ยงดูลูกน้อยจนหากินเองได้แล้วก็ถือว่าหมดหน้าที่ แยกย้ายกันไปทางใครทางมัน การ“แสดงความรัก”ของนกที่เราสามารถสังเกตได้ชัดเจนที่สุดอย่างหนึ่งคือการไซ้ขนให้กันและกัน (allopreening … Continue reading →

     ขณะที่โลกของเราสับสนวุ่นวายมากขึ้นทุกวันๆ เรายิ่งต้องหาเวลาอยู่อย่างสงบกับพระเจ้ามากยิ่งขึ้น บางครั้งการเข้าเฝ้าพระเจ้าก็เป็นไปอย่างเร่งรีบ แม้รถติดไฟแดงหนึ่งนาทีก็หมดเรื่องคุยกับพระเจ้าเสียแล้ว ในยุคที่การกดปุ่ม หรือรีโมทก็ได้ทุกอย่างมารวดเร็วทำให้เราไม่อยากอดทน รอคอยคำตอบใดๆ กับพระเจ้าอีกต่อไป   แล้วเราจะทำอย่างไรเมื่อเครียดจัด     1. จงนิ่งสงบและใคร่ครวญพระคำ Reassurance with the Word of God พระคำพระเจ้าจะช่วยให้กำลังใจเมื่อเราเจอพายุร้าย และสร้างความมั่นใจให้เราสู้ชีวิตต่อไป พระคำบอกว่าพระเจ้าทรงเป็นผู้เล้าโลม และเป็นที่ปรึกษา อย่าอยู่คนเดียว หาเพื่อนที่ดีๆ เปิดอกคุยกับเขา อย่าปล่อยให้ตัวเองเครียดนานๆ 2. จงนิ่งสงบและจัดลำดับความสำคัญชีวิตใหม่ Refocus our prioritiesขอบคุณพระเจ้าสำหรับปัญหาต่างๆ ที่ช่วยให้เราหยุดคิดขึ้นมาได้ว่าอะไรสำคัญที่สุดในชีวิต ช่วยให้เราหันมาให้ความสำคัญกับพระเจ้า และพระมหาบัญชาที่ให้เราเร่งประกาศในยุคสุดท้าย ใช้เวลากับคนในครอบครัว คนที่เรารักมากขึ้น … Continue reading →

      จงนิ่งเสีย  และรู้เถอะว่า  เราคือพระเจ้า… – สดุดี ๔๖:๑๐ คุณเคยประสบปัญหาหนักจนไม่สามารถอยู่นิ่งได้เลยหรือไม่  แม้คุณจะอยู่ในห้องเงียบๆ เพียงคนเดียว  แต่เสียงต่างๆ กลับดังก้องหูคุณอยู่ตลอดเวลา  สมองของคุณถูกกระหน่ำด้วยความคิดถึงสิ่งที่ร้ายที่สุดที่จะเกิดขึ้น  ความกลัวเข้าครอบงำจิตใจและหัวใจของคุณ    ผู้เขียนสดุดีกล่าวว่า “พระเจ้าทรงเป็นที่ลี้ภัยและเป็นกำลังของข้าพระองค์ทั้งหลาย  เป็นความช่วยเหลือที่พร้อมอยู่ในยามยากบาก” (ข้อ ๑)   แต่การที่จะให้พระเจ้าทรงเป็นที่ลี้ภัย  เป็นกำลังและเป็นความช่วยเหลือ  คุณต้องทำสิ่งที่ผู้เขียนสดุดีทำ  ท่านกล่าวว่า “ฉะนั้นเราจะไม่กลัว  แม้ว่าแผ่นดินโลกจะเปลี่ยนแปลงไป  แม้ว่าภูเขาทั้งหลายจะโคลงเคลงลงสู่สะดือทะเล” (ข้อ ๒)   ท่านตัดสินใจว่า  แม้โลกจะถล่มทลาย  แต่หากพระเจ้าทรงเป็นที่ลี้ภัย  ท่านจะไม่กลัว ความกลัวคือศัตรูบ่อนทำลายความเชื่อ  และเพราะคุณได้รับสิ่งใดก็ตามจากพระเจ้าโดยความเชื่อ  เมื่อความเชื่อถูกบ่อนทำลาย  … Continue reading →

ละสายตาจากข่าวการเมืองบ้าง ดูมากไปก็เครียด ไม่ดูก็อดห่วงลูกสาวไม่ได้ เธออยู่ใกล้สำนักงานพรรคเพื่อไทย ได้ยินเสียงปืนดังเป็นระยะ ไม่สามารถไปทำงานได้เพราะถูกปิดเส้นทาง ดีที่ทางบริษัทให้ทำงานได้ทางเน็ต   อยากให้คนไทยหันมาดูตัวเองว่าเราเองอาจเข้าใจผิด อาจจะมีอัคติ หรือรับข้อมูลมาผิด เราไม่ได้รู้ดีไปซะทุกอย่าง ให้อภัยกันบ้าง ยืดหยุ่นกันบ้าง เราได้อะไรบ้างจากการทะเลาะกัน เกลียดชังกัน   กลับไปสูดไอดินกลิ่นหญ้าเถิดพี่น้องไทย กลับสู่ท้องนา กลับสู่ธรรมชาติ อย่าไปยึดเอาเมืองกรุงเป็นที่ก่อสงครามกันเลย อย่ายึดเอาหน้าจออินเตอร์เนตสาดน้ำกรดใส่กันเลย สงสารลูกๆ ที่ได้รับผลกระทบโดยตรงจากการที่ พ่อแม่บริโภคข้อมูลจนเครียดจัด หยุดเสียที ชาวสยามเมืองยิ้ม – ไม่ค่อยออก      

Maxclyn ผู้เขียนหนังสือ “สามัคคีธรรมกับพระเจ้า” ได้อธิบายถึงประเทศกรีกและโรมัน ในสมัยของเปาโลไม่มีร้านขายของเหมือนในสมัยนี้ พ่อค้าแม่ค้าจะเอาสินค้าใส่รถเข็นไปเร่ขายตามบ้าน เนื่องจากบ้านส่วนใหญ่มีกำแพงสูง คนขายจึงต้องเอาทองเหลืองสองแผ่นมาตีกันเพื่อให้เกิดเสียงดัง (หนวกหู) เป็นสัญญาณบอกว่าสินค้ามาแล้ว เปรียบเหมือนคนที่ใช้ของประทานโดยขาดความรักนั่นแหละ  แมคซ์คลินได้อธิบาย ๑ คร. ๑๓.๓ ตอนปลายว่า “ยอมให้เอาตัวไปเผาไฟเสีย แต่ไม่มีความรัก จะหาเป็นประโยชน์แก่ข้าพเจ้าไม่” พระคัมภีร์ต้นฉบับ Vaticanus ฉบับ Sinaiticus และ ฉบับ Alexandrinus ซึ่งมีการคัดลอกในศตวรรษที่ ๕ และในพระคัมภีร์ไทยฉบับฟื้นฟู(LSM)จะใช้คำเหมือนกันว่า “ยอมเสียสละร่างกายของข้าพเจ้า เพื่อข้าพเจ้าจะโอ้อวดได้” ความรักอย่างแรกในภาษากรีกคือ Eros เป็นความรักระหว่างชายกับหญิง ที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ทางเพศ ความรักอย่างที่สอง คือ Storge เป็นความรักระหว่างญาติมิตร พ่อแม่ลูก … Continue reading →